ارتودنسی شاخه ای از دندانپزشکی است که مال اکلوژن را درمان می کند، وضعیتی که در آن دهان هنگام بسته شدن، دهان به درستی قرار نگرفته است. این منجر به گاز گرفتن نامناسب می شود. متخصص ارتودنسی در صاف کردن دندان ها تخصص دارد. درمان می تواند زیبایی باشد و ظاهر فرد را بهبود بخشد ، اما اغلب بهبود عملکرد دهان را نیز هدف دارد.
انواع درمان
متخصص ارتودنسی می تواند کارهایی را انجام دهد که هدف آنها رسیدن به موارد زیر است:
- بستن فاصله های زیاد بین دندان ها
- تراز کردن نوک دندان ها
- صاف کردن دندان های کج
- بهبود توانایی گفتار یا جویدن
- افزایش سلامت دراز مدت لثه ها و دندان ها
- جلوگیری از ساییدگی طولانی مدت یا ضربه به دندان ها
- درمان نیش نامناسب درمان می تواند ظاهر دندان ها را بهبود بخشد، اما همچنین می تواند به جویدن بهتر و عملکرد گفتار منجر شود و در برخی موارد از دندان ها در برابر آسیب یا پوسیدگی محافظت می کند.
برای دستیابی به این اهداف، متخصص ارتودنسی از طیف وسیعی از وسایل دندانپزشکی پزشکی از جمله سرپوش، روکش و بریس استفاده می کند.
دستگاه ها
دستگاه های ارتودنسی می توانند ثابت یا قابل جابجایی باشند.
دستگاه های ثابت
اینها رایج ترین دستگاه هایی هستند که در ارتودنسی استفاده می شوند. آنها در مواقعی که دقت اهمیت دارد مورد استفاده قرار می گیرند.
یک فرد می تواند به طور معمول با وسایل ثابت غذا بخورد، اما باید از برخی غذاها و نوشیدنی ها مانند نوشابه های گازدار، آب نبات سفت و سایر غذاهای چسبنده اجتناب کند.
افرادی که در ورزش های تماسی شرکت می کنند باید متخصص ارتودنسی خود را مطلع کنند، زیرا ممکن است به محافظ لثه مخصوص نیاز داشته باشند..
نمونه هایی از دستگاه های ارتودنسی ثابت عبارتند از:
بریس
این شامل براکت، سیم و نوار است. نوارها محکم در اطراف دندان ها ثابت شده و به عنوان لنگر برای دستگاه عمل می کنند، در حالی که براکت ها معمولاً به جلوی دندان ها متصل می شوند. سیم هایی به شکل قوس از داخل براکت ها عبور کرده و به نوارها ثابت می شوند. با سفت شدن سیم قوس، فشار روی دندان ها اعمال می شود. با گذشت زمان، این امر آنها را به موقعیت مناسب منتقل می کند.
پیگیری شامل بازدید ماهانه برای تنظیم یا سفت کردن بریس ها انجام می شود. درمان ممکن است از چند ماه تا چند سال طول بکشد، هر دو بریس شفاف و رنگی موجود است.
نگهدارندگان فضای ثابت
در صورتی که کودک دندان شیری خود را از دست بدهد، نگهدارنده فضا مانع از حرکت دو دندان در هر دو طرف فضاها تا زمانی که دندان بزرگ می شود. یک باند روی یکی از دندان های کنار فضا ثابت می شود و یک سیم از نوار به دندان دیگر می رود.
نگهدارنده های فضای قابل جابجایی
اینها جایگزینی برای نگهدارندگان فضای ثابت هستند.
لوازم ثابت مخصوص
اینها می توانند به کنترل فشار زبان یا مکیدن کمک کنند. آنها ممکن است ناراحت کننده باشند، به ویژه هنگام غذا خوردن، و بنابراین فقط در صورت لزوم استفاده می شوند.
دستگاههای ارتودنسی متحرک
اینها ممکن است برای درمان مشکلات جزئی مانند جلوگیری از مکیدن یا اصلاح دندانهای کمی کج استفاده شوند.
دستگاه را فقط هنگام تمیز کردن، غذا خوردن یا نخ دندان کشیدن بیرون آورید. گاهی اوقات، متخصص ارتودنسی ممکن است به بیمار توصیه کند که در حین انجام برخی فعالیتها، مانند نواختن ساز بادی یا دوچرخه سواری، آنها را حذف کند.
نمونه هایی از وسایل متحرک عبارتند از:
- Aligners: این جایگزین بریس ممکن است برای بزرگسالان مفید باشد. آنها تقریباً توسط افراد دیگر قابل توجه نیستند و می توان آنها را برای مسواک زدن، نخ دندان کشیدن یا خوردن بردارید. یک تراز برای 2 تا 3 هفته استفاده می شود.
- سرپوش: یک بند در پشت سر به یک سیم فلزی در جلو یا کمان صورت متصل است. هدف این است که رشد فک بالا را کند کرده و دندانهای عقب را در موقعیت خود نگه داریم در حالی که دندانهای جلو به عقب کشیده می شوند.
- ضربه گیر لب و گونه: این دستگاه ها به طور خاص برای کاهش فشار گونه ها یا لب ها بر روی دندان ها ساخته شده اند.
- گسترش دهنده کام: این دستگاه طوری طراحی شده است که قوس فک بالا گسترده تر می شود. این شامل یک صفحه پلاستیکی با پیچ است که روی کام یا سقف دهان قرار می گیرد. پیچ ها به مفاصل استخوان فشار وارد کرده و آنها را به سمت بیرون مجبور می کنند. این امر باعث افزایش اندازه ناحیه سقف دهان می شود
- نگهدارنده ها: اینها بعد از درمان برای جلوگیری از حرکت مجدد دندان ها به موقعیت اصلی خود استفاده می شوند. در صورت اصلاح، ممکن است از آنها برای جلوگیری از مکیدن شست کودکان نیز استفاده شود.
دو نوع نگهدارنده قابل جابجایی وجود دارد:
- نگهدارنده هاولی از فلز و اکریلیک ساخته شده است. اکریلیک روی سقف دهان قرار می گیرد و سیم دندان های قدامی را احاطه کرده است.
- دیگری از پلاستیک شفاف ساخته شده است. روی دندان ها قرار می گیرد و شبیه تراز کننده Invisalign به نظر می رسد.
نگهدارنده های دائمی به پشت دندان ها چسبانده می شوند یا به هم متصل می شوند. معمولاً برای دندانهای قدامی تحتانی توصیه می شود زیرا خطر بازگشت مجدد به موقعیت قبلی خود زیاد است.
در برخی موارد، متخصصان ارتودنسی هم دندان ثابت ثابت را در دندانهای قدامی تحتانی و هم تراز پلاستیکی شفاف را توصیه می کنند که در کل قوس تحتانی قرار می گیرد.
آتل ها یا وسایل تغییر مکان فک
اینها یا در فک بالا یا پایین قرار می گیرند. آنها به بسته شدن صحیح فک کمک می کنند،آتل معمولا برای اختلال مفصل گیجگاهی فکی TMJ استفاده می شود.TMJ شرایطی است که می تواند باعث ایجاد درد و اختلال در عضلات درگیر در حرکت فک شود.
دستگاه یا درمان شما هر چه باشد، مهم است که از دستورالعمل های متخصص بهداشت و دستورالعمل های بهداشت دهان و دندان با احتیاط پیروی کنید، تا بهترین نتیجه حاصل شود.
چه کسانی باید به متخصص ارتودنسی مراجعه کنند؟
اگر فکها و دندانها به درستی رشد نکنند، ممکن است ناهنجاری انسداد ایجاد شود. دندانها کج و نامرتب خواهند بود و ممکن است مجموعه های پایین و بالا دندانها در یک راستا قرار نگیرند.
ناهنجاری یک بیماری نیست و بر سلامت جسمی تأثیر نمی گذارد. این یک تغییر در موقعیت دندان ها است. با این حال، ممکن است بر شکل صورت و ظاهر دندان ها تأثیر بگذارد، که باعث خجالت، عدم اعتماد به نفس و حتی افسردگی می شود
دلایل آن شامل آسیب به دندان ها یا استخوان های صورت و مکیدن مکرر انگشت شست یا انگشت و موارد دیگر است.
ناهنجاری شدید می تواند بر غذا خوردن، گفتار و تمیز نگه داشتن دندان ها تأثیر بگذارد.
درمان ارتودنسی می تواند به درمان یا بهبود موارد زیر کمک کند:
- دندانهای جلویی بیرون زده: درمان می تواند ظاهر را بهبود بخشد و از دندان ها در برابر صدمات هنگام صدمات ورزشی یا زمین خوردن محافظت می کند.
- شلوغی: در فک باریک ، ممکن است فضای کافی برای همه دندان ها وجود نداشته باشد. متخصص ارتودنسی ممکن است یک یا چند دندان را برداشته تا جایی برای بقیه ایجاد کند.
- دندان های آسیب دیده: این می تواند زمانی اتفاق بیفتد که دندان بزرگسال از لثه یا استخوان بیرون نیاید یا فقط تا حدی بیرون بیاید.
- دندانهای نامتقارن: دندانهای بالا و پایین با هم مطابقت ندارند ، مخصوصاً وقتی دهان بسته است اما دندانها نمایان می شوند.
- نیش عمیق یا اوربایت: وقتی دندان ها در هم فشرده می شوند، دندان های بالایی بیش از دندان های پایین پایین می آیند.
- نیش معکوس: وقتی دندان ها روی هم فشرده می شوند، دندان های بالایی داخل دندان های پایین را گاز می گیرند.
- اوپن بایت: وقتی دندان ها روی هم فشرده می شوند ، بین دندان های بالا و پایین شکافی ایجاد می شود.
- آندربایت: دندانهای فوقانی خیلی عقب هستند، یا دندانهای پایینی خیلی جلو هستند.
- کراس بایت: حداقل یکی از دندان های بالایی وقتی دندان ها در هم فشرده می شوند کمی در مقابل دندان های پایین پایین نمی آید. آنها خیلی نزدیک گونه یا زبان هستند.
- فاصله: بین دندان ها فاصله یا فضایی وجود دارد ، یا به این دلیل که دندان از دست رفته است ، یا دندان ها دهان را پر نمی کنند. این نقطه مقابل شلوغی است.
متخصص ارتودنسی همچنین می تواند مشکلاتی مانند دندان قروچه یا فشردن دندان ها و کلیک یا حرکت فک را حل کند.
شروع درمان
هنگام استفاده از دستگاه های ارتودنسی، رعایت اصول بهداشت دهان و دندان ضروری است، زیرا خطر بیشتری برای چسبیدن غذا به دستگاه یا دندان وجود دارد
درمان معمولاً در حدود سن 12 یا 13 سالگی آغاز می شود، زمانی که دندان های بزرگسال به طور کامل روییده و رشد کرده اند.
اگر مشکلات تا دیرتر ظاهر نشوند، درمان ممکن است در تاریخ بعدی شروع شود. بر اساس گزارش انجمن ارتودنتیست های آمریکاAAO در سال2014،تقریبا 5/1 میلیون بزرگسال در ایالات متحده تحت درمان ارتودنسی قرار گرفتند.
کودکانی که شکاف لب و کام دارند ممکن است قبل از رشد کامل دندان های بالغ نیاز به درمان ارتودنسی داشته باشند.
قبل از شروع کار ارتودنسی، رعایت بهداشت دهان و دندان ضروری است. وقتی دستگاه ها روی دندان ها قرار می گیرند، احتمال گیر افتادن ذرات غذا بیشتر می شود. برای جلوگیری از پوسیدگی دندان در طول درمان، فرد باید با دقت بیشتر و بیشتر مسواک بزند.
بدون رعایت اصول بهداشت دهان و دندان، خطر پوسیدگی دندان در طول درمان وجود دارد. متخصص ارتودنسی همچنین ممکن است از نوشیدنی های گازدار، تنقلات شیرین و سایر مواردی که می تواند منجر به پوسیدگی دندان شود، اجتناب کند.
تشخیص
متخصص ارتودنسی وضعیت دندان های فرد را ارزیابی کرده و نحوه رشد آنها بدون درمان را پیش بینی می کند.
ارزیابی شامل موارد زیر خواهد بود:
- گرفتن یک تاریخچه کامل پزشکی و سلامت دندان
- انجام معاینه بالینی
- گرفتن اشعه ایکس از دندان ها و فک
- ساخت مدل های گچی از دندان ها
در مرحله بعد، متخصص ارتودنسی در مورد برنامه درمانی تصمیم گیری می کند.
ارتودنتیست در مقابل دندانپزشک
دندانپزشک شما معمولاً می تواند متخصص ارتودنسی را توصیه کند، یا ممکن است خودشان بتوانند این کار را انجام دهند. تعداد کمی از دندانپزشکان نیز تحت عنوان نیز تحت عنوان ارتودنتیست آموزش دیده و واجد شرایط هستند طبق گزارش AAO تنها 6 درصد دندان پزشکان نیز متخصص ارتودنسی هستند.
دندانپزشک در زمینه وسیع تری از بهداشت دهان و دندان از جمله جلوگیری از عفونت ها و برخورد با دندان ها، فک، اعصاب و سایر جنبه ها تخصص دارد.
متخصص ارتودنسی به طور خاص با نیش و صافی دندان ها سروکار دارد. قبل از اقدام باید بررسی کنید که آیا متخصص انتخابی شما واجد شرایط انجام درمان ارتودنسی است یا خیر
منبع : https://www.medicalnewstoday.com
